Interne competitie bijna op de helft

Met Sven, Ruben, Niels en Jacob in de baan van de interne 13e ronde durf ik de stelling wel aan dat de gemiddelde leeftijd hierbij de jongste is van jaren. Dat zal mede de oorzaak zijn van het feit dat al voor 10 uur het pleit beslecht was.

Aiso speelde dwars door het midden richting de koning van Lieuwe en had daarmee als eerste succes.

Ruben en Sven speelden een Siciliaan. (een soort draak)  De stelling bleef eerst gesloten.  Ruben onderschatte de gevaren langs de zwarte diagonaal en kwam met de opstoot van de pion naar b4. Dit om de aanstormende pionnen te keren. Direct toehappen vond Sven te riskant en rokeerde eerst. Het wachtten leverde even later geen windeieren op. Na het openen van de diagonaal waren er geen tegenkansen meer en was het over.

Jan Bergamans ging, met wit, vanaf het begin voor eigen succes. (“beetje risico nemen mag in de interne competitie”) Binnen de kortste keren belandde hij met Machiel in het eindspel. Wit had twee torens tegen toren met twee lichte stukken van zwart. Machiel had echter ook een pion minder. Al tellend kom je dan op twee punten verschil. Na ruil van een toren en enkele pionnen werd het toch nog onduidelijk. Machiel vlocht tegendreigingen in de stelling zodat het nog oppassen werd voor Jan. Na een foutje van Machiel was het echter over en uit.

Niels en Jacob belandden al snel in een eindspel met kleine dreigingen richten de pionnen van Niels. Hij moest zijn torens onnatuurlijk neerzetten om materiaal verlies te voorkomen. Lang wist hij alles bij elkaar te houden. De druk bleef echter en uiteindelijk capituleerde hij na verlies van zijn loper.

Wiebe en René speelden de langste partij welke in remise eindigde. René was hier erg blij mee, maar kreeg misschien wel iets te veel. Na afruil van de laatste stukken zou Wiebe wel een actievere koning hebben overgehouden. Met nauwkeurig spel was dit waarschijnlijk te winnen geweest.