DTK 1 degradeert opnieuw

Het seizoen van DTK 1 kende een dramatisch, maar wel typerend einde. In de laatste wedstrijd werd (al voor de vijfde keer dit seizoen) met 3,5-4,5 verloren, ditmaal van Mid-Fryslan waardoor het team net als vorig jaar op een half punt na gedegradeerd is.

Eerder was al te lezen dat Pieter Bronsema en Leffert Nicolai in vooruitgespeelde partijen 2 remises bereikten, waar ze evenwel beide gewonnen stonden maar de winst niet konden vinden. Vooraf aan het restant van de wedstrijd was mijn gedachte: jammer maar 1-1 is een prima tussenstand, zeker gezien het feit dat de sterkste speler van MF (Frank Schuurmans) nu al gespeeld had. Achteraf is het balen dat hier niet meer gehaald werd.

Zoals zo vaak dit seizoen moest er bij DTK een beroep worden gedaan op een paar invallers, want om uiteenlopende redenen waren Albert Jan Hummel, Bruno Jelic en André Bosma niet beschikbaar. Zodoende had de teamcaptain plek ingeruimd voor de altijd degelijke routinier Bartele Bosma en de jeugdspeler Sven Broersma, die de laatste tijd indruk maakt in de interne competitie van DTK. Helaas had Mid-Fryslan een tactische opstelling waardoor Sven bij zijn debuut direct tegen één van de sterkste Akkrumers moest spelen. Hij hield het lang vol, maar een eindspel met pion minder was niet te keepen.

Hiervoor had Jeroen tegen zijn naamgenoot aan bord 1 DTK op een 2-1 voorsprong gezet. Wit kreeg al gauw een sterke aanval op de koningsvleugel die beslissend was:


Hier volgde Txh7+! met geforceerd mat.

Bij 2-2 was er nog niet veel aan de hand: Bart aan 2 was in een voordelig eindspel terecht gekomen, Johan aan bord 4: ingewikkelde stelling maar hij had wel een kwaliteit buitgemaakt, Bartele aan 8 kon met enige moeite gelijke tred houden met zijn opponent. Alleen Derk aan bord 5 stond duidelijk minder. Daarnaast werd duidelijk dat De Donger op winst op Emmeloord afstevende, wat voor DTK betekende dat we beslist niet mochten verliezen.

Derk werd langzaam weggespeeld en zijn tegenstander maakte het met een kwaliteitsoffer af. Derk moest de dame geven en hierna was het voorbij, 2-3. Nog geen ramp want Bartele aan 8 leek in het eindspel zelfs gewonnen komen te staan, maar in tijdnood greep hij behoorlijk mis en verloor zelfs nog!

Bij 2-4 was het alarmfase 1, maar zeker nog niet voorbij. Bart zat in een dame-eindspel dat in principe gewonnen moest zijn, terwijl Johan nog steeds gewoon een kwaliteit meer had. Beide partijen gingen door tot in de uitvluggerfase, waarbij de spelers minder dan 2 of zelfs 1 minuut bedenktijd over hadden.

Met kwaliteit meer was het nog steeds erg lastig maar Johan wist uiteindelijk een leuk matje op het bord te toveren:


De witte paarden staan misschien niet helemaal op de juiste velden.

Bij 3-4 lag de druk op de schouders van Bart. Helaas zijn dame-eindspelen vaak erg lastig te winnen, en in zijn geval had wit enorm veel schaakjes en waren er voor hem geen manieren om de dames van het bord te ruilen. Toen Bart na een onnauwkeurigheid een pion terug moest geven was het eigenlijk al remise. Hij probeerde het in het teambelang uiteraard nog lang, maar moest toch in remise berusten.

3,5-4,5 derhalve, en voor DTK de pech dat matchpunten een stuk belangrijker dan bordpunten zijn. Qua bordpunten hadden we dit seizoen namelijk een score van 30,5 (+2,5), slechts twee teams (Philidor 3 en Sneek 2) hadden er meer. Maar als je 5 keer met 3,5-4,5 verliest heb je daar bar weinig aan en eindig je dus op de voorlaatste plaats, met degradatie als gevolg.

Het is zaak om volgend jaar in de eerste klasse direct weer kampioen te worden zodat we weer mee kunnen doen in de bovenste regionen, want in de 1e klasse FSB hoort het team van DTK gewoon niet thuis, zeker niet als we een vergelijkbaar team hebben als dit seizoen (gemiddelde rating: 1853, de hoogste van de promotieklasse). We weten in ieder geval wat we komend seizoen moeten doen.