Stilte voor de storm

Gegevens

Geschreven: zondag 09 februari 2020 20:52

Geschreven door Jeroen Weggen

Vrijdagavond 7 februari vond de 20e interne ronde plaats. In vergelijking met het moment waarop ik dit verslag typ was het weer toen nog behoorlijk rustig. Ook leek het intern een vrij rustige ronde, 3 remises uit 6 partijen en de stand is er nog niet echt duidelijker op geworden, terwijl er nog maar 8 ronden zijn voordat we een A- en B-kampioen moeten aanwijzen.

Wat betreft de A-groep is er inmiddels wel een duidelijk gat ontstaan tussen Jeroen en Derk enerzijds en de achtervolgers anderzijds. Wiebe deed lange tijd mee in de strijd om plek 1 en 2, maar door te verliezen van Sven Broersma lijkt hij nu toch echt af te haken. Sven kwam met ruimtevoordeel uit de opening en leek meteen een sterke aanval te kunnen beginnen via de h-lijn. Wiebe reageerde hier niet helemaal goed op waarna het eigenlijk vrij snel afgelopen was.

De partij tussen Derk (wit) en Jeroen verliep aanvankelijk vrij rustig. Er werden wat stukken geruild zonder dat de stelling duidelijk uit balans raakte. In het eindspel dat op het bord kwam kon Jeroen toch wat druk op de witte d-pion zetten, en na een onnauwkeurigheidje van Derk ging deze pion verloren. Met pluspion was het een kwestie van techniek die niet aan Jeroen was besteed, want hij liet een simpele truc met een paardvork toe waarmee Derk de pion - vergezeld met remise-aanbod - terugwon. Met dit gelijke spel blijft het verschil tussen de nrs 1 en 2 voorlopig miniem.

In de strijd om plek 3 staat behalve Wiebe en Sven ook Jan van Paassen nog in de buurt. Zijn partij tegen Bartele Bosma (wit) leek mij al gauw vrij remise-achtig; immers de dames werden afgeruild en er bleef een symmetrische pionstructuur over. In het eindspel dat volgde ging het spel echter nog wel wat op en neer, dan stond wit beter en dan stond zwart weer beter, voordat uiteindelijk de vredespijp werd gerookt.

Zoals in het vorige verslag stond, gaat de strijd in de B-groep op het moment vooral tussen René Wijnstra en Jan Bergmans. Bij afwezigheid van de eerstgenoemde had Jan misschien een kansje om uit te lopen op René. In Melle Bosma had Jan echter een geduchte tegenstander. Na een (in mijn ogen) vreemde behandeling van het klassieke Italiaans leek Jan zich met de zwarte stukken aardig los te hebben geworsteld. Toen kwam Melle plotseling met een venijnig stukoffer op f7. Jan vond het juiste antwoord niet, en in het daaropvolgende geweld won Melle teveel materiaal (uiteindelijk bleef de verhouding 2 torens + 3 pionnen tegen 3 lichte stukken over). Door dit verlies loopt Jan niet uit op René maar juist andersom (alhoewel in beperkte mate).

In de overige 2 partijen had Siep Postma niet al teveel moeite met Lieuwe van der Veen. Rick Weggen kreeg wat ruimtevoordeel tegen Jacob Spijkerman, maar leek er niet veel mee te kunnen bereiken. De lichte stukken werden afgeruild en de stelling zat verder potdicht, dus kwamen beide spelers remise overeen. Grappig detail is dat er in de eindstelling nog geen enkele pion was afgeruild.