Jan de nieuwe koploper DTK na Ronde 6

Nadat de jeugd uitgeraasd was na de herfstvakantie was het de beurt aan 10 senioren om hun wekelijkse partij te spelen. Het 2e team was een dag eerder naar Franeker geweest voor een externe wedstrijd en was in deze kaatsstad lelijk op de koffie gekomen en moest met een 3-1 nederlaag genoegen nemen. Dat twee van hen het een dag later weer probeerden was toe te juichen. Voordat de partijen startten, liet Bartele nog even zien dat hij te vroeg remise had aangenomen omdat hij beslist winstkansen had in het eindspel.

Deze vrijdag 28 oktober was er de eerste gelegenheid om een bekerpartij te spelen. Hierin speelde Rick tegen Siep en kwam eerstgenoemde onder druk te staan maar leek het net in evenwicht te kunnen houden. Een verkeerde pionzet, waardoor Siep en passant kon slaan, bedierf echter alles. Tevens speelde Bote tegen Lieuwe een vlotte partij naar de winst. Siep en Bote bekeren dus verder en hopen nog flink toe te slaan en één van de toppers te verslaan.

In de interne competitie speelde Bartele tegen Derk. Laatstgenoemde haalde een gambiet van stal. Bartele ging niet op deze pion “zitten” waardoor de partij snel in evenwicht kwam. Met geduldig manoeuvreren bouwde hij vervolgens aan een klein voordeeltje via druk over de d-lijn. Te vroeg bood hij zijn dame ter ruil aan. De partij kwam weer in evenwicht en werd remise gegeven toen Derk zijn paard op een onaantastbaar veld wist te posteren.

Leffert en Sven gingen er in hun onderlinge partij eens goed voor zitten. In een gesloten Siciliaan ging het lange tijd gelijk op en kreeg Leffert licht voordeel in het middenspel. De klok ging echter ook tikken en het was voor Leffert lastig om in de beperkte tijd een goed plan te bedenken. Leffert speelde op dat moment te passief en Sven was op dat moment slagvaardiger. Sven verkreeg een flink ruimtevoordeel en stoomde lustig op met zijn b-pion. Leffert werd ingesnoerd, had bijna al zijn stukken op de achterste twee rijen en moest nauwkeurig spelen om niet verder in het nadeel te komen. Beide spelers kwamen tenslotte in tijdnood en Sven had intussen winnend voordeel verkregen. Intussen had de Buitenposter kerkklok 12 keer geslagen en gaf Leffert zich gewonnen.

Een andere partij in de top van het klassement ging tussen Jan van Paassen en René Wijnstra. Jan speelde met wit zijn favoriete opening tegen René, namelijk het koningsgambiet. Het werd een wilde partij waarbij wit een sterk centrum kreeg met pionnen op c3, d4 en e4. Zwart kon hierdoor minder goed zijn stukken ontwikkelen. René probeerde op de koningsvleugel een doorbraak te forceren, ook omdat Jan nog niet gerokeerd had. Jan wist echter de dreiging te verplaatsen naar de damevleugel, mede omdat René lang had gerokeerd. Beide koningen kwamen op een gegeven moment open in het spel te staan, waarbij wit zijn stukken beter gepositioneerd had. De stand was, materieel gezien, nog lang in evenwicht maar na afruil van verschillende stukken bleek wit met een toren en drie sterke centrumpionnen toch beter te staan dan zwart met een loper en wat losse pionnen. Zo had zwart een pion op g3 maar zijn zwarte lopen stond vast op h2. Na 55 zeten en het promoveren van een witte pion tot dame, gaf zwart op.  

Na middernacht, in een mistig en enigszins mistroostig landschap, keerden de dappere spelers huiswaarts. Ieder met zijn eigen gedachten en overpeinzingen.