Eerste ontsnapt met punt uit Wolvega

Donderdag 17 november moesten we naar Wolvega voor de uitwedstrijd tegen WES. Vooraf gezien een wedstrijd die we zeker konden (misschien wel moesten) winnen, achteraf gezien zijn we echter ontsnapt naar een 2-2 gelijkspel.

Lange tijd bleef onduidelijk hoe de wedstrijd zich zou ontwikkelen. Bart en ondergetekende hadden een duidelijk ratingoverwicht ten opzicht van onze tegenstanders, maar op het schaakbord was hier niet bijzonder veel van te merken. Daarentegen leek Sven met een aardig plusje uit de opening te zijn gekomen, met de nadruk op 'leek'. Want later bleek dat de stelling van zwartspeler Fokke Jonkman veel meer potentie had. En ook de stelling van Johan Adema tegen ons eigen lid Joost van Dam was allerminst duidelijk. Johan had een ruimteoverwicht, maar hoe verder te komen zonder de eigen stelling op te blazen?

Pas na zo'n 3 uur spelen kwam er wat meer duidelijkheid in de wedstrijd, maar dat ging voor ons helaas niet de goede kant op. Sven kon zelf niets bereiken terwijl Fokke de koningsvleugel op voor hem voordelige wijze opende. Sven had hierna een paar verborgen kansjes op remise, maar zoals het ging kwam er een eindspel op het bord van slechte loper tegen goed paard. Hierbij kon Fokke gewoon met de koning binnenwandelen en winnen.

Bart had tegen Edwin Fabriek een eindspel op het bord gekregen met elke beide 2 lopers + 2 torens. Hierbij kon Bart wat makkelijker de zwaktes van Edwin aanvallen, maar toen de stelling op de damevleugel geblokkeerd raakte zag Bart niet goed hoe hij verder moest komen en koos eieren voor zijn geld: remise.

Jeroen kwam tegen Rick Kompaan moeizaam uit de opening en het duurde even voordat ik orde op zaken kon stellen en het initiatief kon overnemen. Hierna schommelde het stellingsoordeel een tijdje tussen 'gelijk' en 'beter voor zwart', vooral vanwege de slechte pionstructuur van wit waar hij eigenlijk geen compensatie voor had. In de tijdnoodfase koos Rick ervoor een pion te geven, en dit pakte goed uit toen ik direct daarna een fout maakte en mijn paard liet insluiten. Direct hierop bood Rick remise aan. Met 50 seconden op de klok en in de overtuiging dat ik inmiddels verloren stond nam ik het aanbod direct aan.

Zo restte onze hoop op de schouders van Johan, die tegen Joost tot het gaatje moest gaan. Er gebeurde veel deze partij - zo leek Joost met een mooie combinatie een stuk te winnen, maar op het eind bleek het gewoon een ruil omdat zijn paard op h1 gevangen werd - en er kwam een spannend paardeindspel op het bord:



Zwart aan zet. Hier koos Joost begrijpelijk om de gevaarlijke a4-pion op te ruimen met 1...Kb6 en 2...Ka5. Echter, het blijkt dat er een betere methode was om hetzelfde resultaat te bereiken: 1... cxd4 2.Kxd4 Pc5! 3. a5 b3! en wit moet wel de pion op b3 slaan, en na 4. axb3 Pxb3+ pakt het zwarte paard ook de witte pion op a5 en is de remise niet ver weg.
In de partij volgde 1... Kb6 2.d5 Ka5 3.d6! Kxa4 4.Kd5 Ka3 5.Kc6 Kxa2 6.Kxd7. Er is een promotierace tussen de zwarte b-pion en de witte d-pion ontstaan, maar wit heeft een extra paard en bovendien een actievere koning - dat blijkt beslissend. 6... b3 7. Ke6! b2 8. d7 b1=D 9.d8=D De4+ 10. Kxf6



Deze stelling is na 2...Ka5 min of meer gedwongen ontstaan. Hier leek mij dat na 10... Dxc4 11. Kg7 zwart weinig kan doen aan de snelle opmars van de f5-pion. Joost dwong in plaats daarvan dameruil af met 10... Dd4+ 11. Dxd4 cxd4, maar dit bleek ook verloren, want na 12. Pf4! kan het paard beide zwarte pionnen tegenhouden terwijl de witte pionnen gewoon doorlopen.

Een mooi punt voor Johan. Over de rest van de borden kunnen we niet tevreden zijn, maar op het einde overheerste de opluchting dat we in ieder geval niet met lege handen de lange tocht naar huis hoefden te maken.

Vrijdag 9 december spelen we de 4e ronde thuis tegen Philidor 1. Met Migchiel de Jong in de gelederen zeker geen gemakkelijke tegenstander, maar zoals de wedstrijd tegen WES liet zien - een ratingoverwicht zegt niet altijd alles.