Klinkende overwinning voor DTK 1

Gegevens

Geschreven: donderdag 12 oktober 2017 09:43

Geschreven door Derk Schuttel

Een nieuw seizoen, een nieuwe teamleider, een nieuwe klasse, een nieuwe verslaggever en natuurlijk een nieuw basisteam. Kortom veel veranderingen bij DTK 1. 

Dat de “mannen” zin in hadden om het eerste varkentje te wassen bleek meteen al op de parkeerplaats van “de oude Chinees”. Tegen oude gewoonte in was ik, ondanks dat ik ruim voor de afgesproken tijd aankwam, niet de eerst aanwezende. Hierdoor konden we zonder stress, gezellig keuvelend op weg naar Leeuwarden. In het Kalverdijkje was de jeugd nog volop actief en kon Pieter ons instrueren voor de wedstrijd, “we gaan voor een forste overwinning!”

Bij Philidor 4 verschillende oude bekenden en is het natuurlijk even afwachten wie je eigen tegenstander word. Zelf speelden we deze keer volgens het concept: “de sterksten vooraan op de bres”. Onze tegenstander had een andere selectie gemaakt, voor mij redelijk uniek: op geboortejaar met een jeugdige invaller op het achtste bord. Hij kwam daar tegen onze jeugdspeler Sven, dit ontlokte bij een toeschouwer de vraag of dit bewust of toeval was. Best een leuke gedachte om alle teams te vragen om een jeugdspeler op 8^e mee te laten spelen.

Na twee uur spelen tijd voor een eerste impressie. De onzen kweten zich serieus aan hun opdracht. Bij alle borden werd er, gezien het surplus aan tijdverbruik, stevig nagedacht. Of dit overal het gewenste effect had kon ik niet goed beoordelen, mede gezien mijn taaie partij. Mijn buurmannen, Pieter en Wiebe leken beide onder druk te staan. Vooral bij Pieter hield ik mijn hart vast, gaat dat allemaal wel goed komen in een soort Schots met tegengestelde rokades was het vuurwerk. Enkele pionnen sneuvelden en zat daar wel compensatie in. Een grondige analyse zal dat uit moeten wijzen.

Johan: speelde tegen mijn tegenstander van vorig jaar, één van oudere, ervaren en sterkere spelers van Philidor. Het rating verschil was aanzienlijk, bijna 300 punten ten nadele van Johan. De partij deed me denken aan vorig jaar. Druk op de damevleugel en langzaam weggedrukt worden.

Jeroen: Bord 1, fier met ruim 400 punten in de pocket, kun je de partij met vertrouwen tegemoet zien. In zijn partij kende hij weinig problemen, omdat zijn tegenstander met zwart erg passief speelde, terwijl er op verschillende momenten wel kansen waren bij actiever tegenspel. Jeroen kreeg een soort verwurging op de stelling en met alle zware stukken nog op het bord kwam zwart in zetdwang door alle dreigingen en de beperkte ruimte. Met mat in enkele zetten gaf hij op.

Leffert: in de wandelgangen oogde hij al vol zelf vertrouwen (ondanks zijn verzuchting dat partijen door de week eigenlijk niks voor hem is)  en gaf naderhand uitleg:
“Mijn partij was een Siciliaan waarin wit de overhand kreeg in het middenspel. Diverse kleine dreigingen waren tenslotte beslissend. Wit kreeg ruimte op de koningsvleugel om daar iets te beginnen tegen de zwarte koning. Een vervelend schaakje met paard bracht meteen het eind van de partij, aangezien zwart of mat zou komen of een stuk zou verliezen. Daarop hield zwart het dan ook voor gezien.”

Pieter: met zwart spelend kreeg hij een soort Schots voorgeschoteld waarbij wit tijdelijk een pion gaf maar snel afweek van het bekende gambiet. Beide dames kwamen erg vroeg in het spel, iets wat vaak kenmerkend is voor jeugdspelers. Wit rokeerde lang en Pieter ging voor een pionnenstorm op deze vorst. Dit leek niet helemaal correct want één van de soldaten sneuvelde en een 2^e kreeg het zwaar te verduren. Met beide dames in de aanvalslinie ging Pieter flink in de denktank en besloot om met zijn dame een lastige loper te slaan. De ontstane stelling was razend spannend en verdient waarschijnlijk een urenlange analyse. Wit besloot om de dames op het bord te houden en moest dit snel bezuren.

Derk: in een Caro Cann kreeg ik het loperpaar tegen een dubbelpion op de g-lijn. Na dame ruil had ik het idee dat mijn tegenstander voor een vrijpion op de d-lijn zou gaan. Mijn compensatie zou moeten bestaan uit een meerderheid op de dame vleugel. Na een lange denksessie zag hij hiervan af. In een eindspel met ongelijke lopers, opgeloste dubbelpion en een iets actievere toren en minder tijd leek het mij, mede gezien de tussenstand het juiste moment om remise aan te bieden.

Bart. De tegenstander kwam laat binnen, zeker 20 minuten na aanvang van de wedstrijd. Binnen de kortste keren had Bart hem weer ingehaald. Op afstand moeilijk te volgen maar ik dacht een rustige opzet te zien met een balans die steeds verder in Bart’s voordeel doorsloeg.

Wiebe / Sven, beiden debutant in het basisteam wilden er blijkbaar meteen alles uithalen, met een langere partij tot gevolg. Beiden waren bijna gelijktijdig uit op het moment dat ik even een luchtje aan het scheppen was.  Wiebe had het al tijden lastig gehad om zijn stukken naar de goede velden te sturen. Op het moment alles elkaar in de weg stond besloot zijn tegenstander tot een koningsaanval. De tijd begon te dringen voor Wiebe en al snel was het over en uit.

Sven speelde tegen een vriend jeugdspeler en zag alles net iets scherper. In een Siciliaanse partij leek het lang gelijk op te gaan. Na een lange rokade verzuimde wit echter om actief op koningsaanval te spelen. Sven kreeg hierdoor de kans om met tempowinst zijn paard te laten springen. Hierna werden de dreigingen te groot en werd het laatste punt voor ons binnengehaald.


 

Uiteindelijk weet ik niet of de teamcaptain tevreden is met het eindresultaat. Feit is dat we de eerste matchpunten binnen hebben en met vertrouwen naar de volgende ronden uit kunnen kijken.